Er stond een prachtig artikel in het NRC over ouders met slapeloze nachten en oh, wat kon ik met deze uitgeputte ouders meevoelen. De eerste vier á vijf jaar van ons ouderschap, heb ik menig gebroken nacht doorgemaakt.
Vermoeidheid maakt een ander mens van je. Een kort lontje en neerslachtige gevoelens maken dat je ook niet helder meer kunt redeneren. Een complete vicieuze cirkel van sussen en soms ook ongewild de slaapproblemen in stand houden, is het gevolg.
Natuurlijk, het hielp niet dat wij drie baby’s in drie jaar tijd hadden gekregen. Het was onfortuinlijk dat het stuk voor stuk kleine nachtbrakers bleken te zijn. Dat is pech hebben. Maar het probleem wat daarbij kwam, was de verstandelijke beperking van onze oudste zoon. Een verstoring in de prikkelverwerking was de achterliggende oorzaak van zijn slaapproblemen. Hij werd standaard tussen 04.00 en 05.00 uur wakker en ging daarna niet meer slapen.
We hebben echt alles geprobeerd; sussen, op de grond zitten en langzaam steeds een stukje verder wegschuiven, boos worden, laten huilen en bonken, het hielp allemaal niets. Iedereen in ons huis werd er wakker van. Uiteindelijk wist ik niets beters te bedenken dan naast hem te gaan liggen en samen te wachten tot het tijd was om op te staan. Ten einde raad gaven wij hem melatonine en dat leek heel even te helpen. Inderdaad héél even en daarna werd het probleem alleen maar groter.
Melatonine is dan wel zonder recept verkrijgbaar maar het blijkt toch verstandig van te voren een arts te raadplegen. Melatonine is minder onschuldig als het lijkt. Van belang is om eerst te onderzoeken of er een probleem is met de aanmaak óf met de afbraak van melatonine. Bij onze zoon bleek dat de afbraak het probleem was waardoor hij last kreeg van een stapeleffect en het middel averechts werkt
Het werd ons duidelijk dat we hulp nodig hadden bij deze slaapproblemen. Via de kinderarts werden we doorverwezen naar ’s Heerenloo, waar men onder andere mensen met een verstandelijke beperking begeleidt met slaapproblemen. Een heel traject van onderzoek, medicatie en gedragstherapie was het gevolg.
De medicatie kreeg hij om de prikkels die hij overdag binnenkreeg, te dempen. Hierdoor kon hij rustiger inslapen en schrok hij minder vaak wakker. Een afgesloten bed zorgde voor een veilig gevoel en verhinderde dat hij uit bed kon komen. Hierdoor leerde hij zelf weer in te slapen wanneer hij ’s nachts wakker werd.
Ook moesten we een nog duidelijker slaapritueel inbouwen en hem leren veilig en rustig in te slapen. Wat hielp was het herhalen van bepaalde zinnetjes als een soort mantra wanneer hij moeite had met inslapen. Zonder emotie en met zo min mogelijk woorden. Wanneer hij begon te praten, was het zaak zo lang mogelijk niets terug te zeggen om te voorkomen dat hij steeds een gesprek ging beginnen. Na een paar minuten zeiden wij dan zoiets als, ‘lekker slapen, het is de hoogste tijd’ en warempel, hij ging slapen. Tegenwoordig valt hij meestal binnen 10 minuten in slaap.
Wanneer hij te vroeg wakker werd (dus altijd) moesten wij hem mededelen dat het nog geen tijd was. Door een speciale wekker die voor hem het verschil tussen nacht en dag visualiseert, konden wij hem duidelijk maken dat het tijd was om te slapen.
Met dit traject zijn wij erin geslaagd zijn slaaptijd te verlengen van 19.00 uur ’s avonds tot 06.00 uur ’s ochtends. Effectief slaapt hij nu 11 uur per nacht. Het is een strak regime. Elke dag is hij stipt vroeg wakker, ook wanneer hij later naar bed gaat. Door zijn KNO problematiek en slaapapneu, blijft de kwaliteit van slapen niet optimaal. Maar op deze manier heeft hij in ieder geval zoveel mogelijk slaap.
Bij ons is het slaapprobleem gelukkig goed opgelost maar helaas zijn er genoeg ouders waar dit nooit over gaat. Er zijn situaties waarbij een oplossing niet voorhanden is. Zo zijn er gehandicapte kinderen die ’s nachts meerdere malen omgedraaid moeten worden of die door epileptische aanvallen in de gaten gehouden moeten worden. Deze ouders lijden onder chronisch onderbroken slaap.
Wat deze ouders nodig hebben, is geen goed bedoeld advies en zeker geen oordelen van de omgeving. Deze ouders hebben daadwerkelijke praktische hulp en ontlasting nodig om het vol te kunnen houden. Niets is zo ondermijnend voor je gezondheid als slaaptekort.
Een goed overzicht over wat slaaptekort met je doet, zie je hier
De podcast Levend-verlies gaat over gevoelens van verlies en rouw die ouders van een kind…
Onze dagen zijn eigenlijk een verzameling van pech- en geluksmomentjes. Van hele kleine tot grotere…
Magazine Anders staat vol verhalen van moeders met een kind met een beperking. In haar…
Als moeder van een zorgintensief kind heb je vaak weinig tijd om te lezen. Een…
Werk en gezin combineren is voor veel ouders een uitdaging. Maar wat als je een…
Toen wij onlangs een eerste webinar werk en mantelzorg organiseerde voor ouders met een zorgintensief…
Bekijk reacties
Beste Machteld,
Uit wanhoop over ons zoontjes slaap (Sep 3 jaar oud KAT6A syndroom) zijn we al jarenlang zoekende. En ben ik het internet op gegaan. Ik kwam jouw verhaal tegen.
Ik ben erg benieuwd naar verder advies/informatie. Wij als ouders zijn aan het einde van ons Latijn. En heeft invloed op het hele gezin. Zou je contact met ons willen opnemen. Dat zouden we erg waarderen.
Lieve groet,
Peter en Esmi