Kunnen vrouwen de zorglasten blijven dragen?

Vaak krijg ik de vraag waarom de Andere Zaak zich specifiek op vrouwen richt terwijl er ook zoveel vaders zijn die zorgen. Dat is zeker waar, heel veel vaders zorgen gelukkig ook.  

Toch zijn er verschillen, het meerendeel van de (mantel-) zorg wordt door vrouwen gedaan. Vaak combineren zij zorgtaken met een (parttime) baan en een groot percentage stopt ook (tijdelijk) met werken wanneer de zorglast te groot wordt. Ook de manier waarop vrouwen zorgen verschilt van mannen. Vrouwen blijken meer relatiegericht te zorgen en mannen meer taakgericht. Hierdoor is de psychische belasting groter waardoor overbelasting bij vrouwen meer op de loer ligt.

Recent heeft Jet Bussemaker onderzoek gedaan naar de dubbele belasting van vrouwelijke zorgprofessionals die, naast hun werk, ook mantelzorg verrichten. Veel van deze professionals hebben de neiging altijd door te gaan, ze willen én hun patiënten én hun naaste(n) niet in de steek laten. Uit het onderzoek blijkt dat huis- en bedrijfsartsen de extra belasting als gevolg van de mantelzorg vaak onderschatten. Hetzelfde geldt voor leidinggevenden. 

Uit dit onderzoek blijkt dat het juist helpt om onderscheid te maken in sekse omdat de feiten nu eenmaal zijn dat vrouwen meer mantelzorgen dan mannen. Dit erkennen helpt het debat over de vraag of dit wenselijk is want zolang we blijven roepen dat mannen óók zorgen, onderkennen we het feitelijke probleem niet. Zoals Jet Bussemaker zegt; ‘Ik hoop dat we in de komende jaren meer het debat durven aangaan over de veronderstelling dat vrouwen altijd wel zullen blijven zorgen. Bij vrouwen zit daar echt een einde aan, mede als gevolg van de vergrijzing, stijgende zorgbehoefte en arbeidsmarkttekorten. Voor de zorginzet van vrouwen is meer erkenning en waardering nodig’.