Het jaar 2021. Alles bleef zoals het was.

Het jaar 2021 was wederom een jaar met een hoofdrol voor Corona. Een bewogen jaar met een toeslagenaffaire wat geleid heeft tot de val van het kabinet. We spraken er schande van; de winnaar van de verkiezingen werd tot verantwoording geroepen en we besloten dat dit nooit meer mocht gebeuren!

We dronken een glas

Op de valreep van dit jaar, luisteren we naar datzelfde kabinet. Dezelfde club mensen die, weliswaar met de belofte van nieuw elan, de draad weer gaat oppakken. Ik keek naar de presentatie van het regeerakkoord en moest denken aan een leidinggevende die ik jaren geleden had. Geregeld sprak hij de gevleugelde woorden; ‘we dronken een glas, we deden een plas en alles bleef zoals het was’  

We willen er niet aan

Dit jaar merkte ik steeds vaker een knagend gevoel bij mezelf. Een gevoel van moedeloosheid wanneer ik naar het nieuws luisterde. Alsof de dominostenen blijven vallen en er geen stoppen meer aan is. Onze maatschappij wordt geconfronteerd met de gevolgen van ons eigen handelen en we weten ons er niet toe te verhouden. 

We willen er niet aan dat we dingen anders moeten doen. We willen niet minder bouwen, minder consumeren, minder vliegen, minder onze goddelijke gang gaan. Zodra het kan, vallen we direct weer terug in onze oude gewoontes. Deze zomer pakten we weer razendsnel ons oude leventje op, omdat we dachten dat het weer kon. Dus vulden we onze glazen en deden opgelucht een plas.

Er bestaan geen makkelijke oplossingen

Nee, er zijn ook geen gemakkelijke oplossingen voor de uitstoot van stikstof, de uitholling van de zorg en het onderwijs, de opvang voor asielzoekers, de vastgelopen woningmarkt, de jeugdzorg. En natuurlijk, iedereen vindt dat het anders moet. Maar we willen er geen pijn van hebben.

En daar wringt het, want veranderen doet altijd pijn. Om nieuwe inzichten te krijgen, moet je eerst graven in jezelf. Soms moet je dwars door de modder om te ontdekken wat daar in die laag drek zit. Soms moet je diepgaan om te erkennen wat om aandacht vraagt en te voelen wat gevoeld moet worden. En ja, dat kan oncomfortabel zijn. Daarom kijken we liever weg en drinken nog een glas.

Nieuw elan of blijven we in de comfortzone?

Wij mensen blijven liever in onze comfortzone dan dat we in de modder stappen. Veel van ons gedrag is ‘automatisch’ en zelfs het aanleren van heel eenvoudige, zelfgekozen nieuwe gewoontes, kost ons gemiddeld al meer dan twee maanden, aldus veranderingsdeskundige Ben Tiggelaar 

Het spreken over ‘nieuw elan’ is daarom ambitieus. Toch kan ik een voornemen tot veranderen alleen maar toejuichen. Laten we daarom beginnen bij terugblikken en zaken in perspectief plaatsen. Wat bracht het afgelopen jaar? Wat ging goed, wat ging minder, wat gaan we meenemen naar het nieuwe jaar en wat absoluut niet? En laten we vooral ook hand in eigen boezem steken en toegeven dat we zelf óók niet vooraan staan als het op veranderen aankomt.

Op weg gaan is beter dan nooit gestart

Ik wens iedereen een mooi en liefdevol nieuw jaar. Een jaar waarin we met open vizier naar onze maatschappij kijken en onze uitdagingen onder ogen durven komen. Laten we op z’n minst in beweging komen, welke kant we dan ook op gaan. We hoeven het niet alleen te doen, we kunnen samen in de modder wroeten en ontdekken dat we meer kunnen dan we misschien zelf durven te geloven. Laten we in ieder geval samen een glas heffen op 2022, zonder mensen uit te sluiten. En wie weet welke mooie dingen er kunnen gebeuren waardoor we ontdekken hoe het wel anders en beter kan!