Herfstvakantie met een spooknacht

De herfstvakantie zit er weer op. Dit keer waren we een midweek in een vakantiepark met een enorm zwembad. Een zwemparadijs met glijbanen waar je eng van wordt. Of ik dan tenminste, want de kinderen zijn er dol op.

Omdat er op een park altijd wat te doen is, houden we van tevoren al rekening met de dagindeling. Een prikkelrijke ervaring moet opgevolgd worden door een prikkelarme. Zo kan ook Huub de week een beetje vol houden. Dus, na het zwemmen ontspannen in het huisje en daarna nog een potje voetbal voor het eten. Na een avond eten in een restaurant, ook twee avonden rustig in het huisje eten.

Dat heb ik echt moeten leren. Om goed te kijken naar het energieniveau van Huub. In het verleden liet ik mij graag leiden door de gezelligheid maar dat werkt dus niet. In ieder geval, moet dat nu met mate. Het lukt ons meestal goed ons schema hiernaar in te richten en toch, de laatste dag had Huub weinig energie. Ik zag hem al sabbelen op zijn tong, iets wat hij al van kleins af aan doet wanneer hij moe is.

De laatste avond kwam dan toch het toetje. ’s Avonds kon hij niet in slaap vallen; teveel prikkels zorgen ervoor dat hij zich niet kan ontspannen. Tot 23.00 uur zijn we met hem bezig geweest voordat hij eindelijk sliep. Midden in de nacht riep hij mij. Ik zag op mijn klok dat het 02.30 uur was en vertelde hem dat hij weer moest slapen. Paniekerig riep Huub: ‘Nee, wakker mama!’ en om te voorkomen dat het hele huisje wakker werd, ben ik naast zijn bedtent gaan zitten om hem stil te houden.

Na een uur sliep hij nog niet. ‘mama? Huub poepen’ zei hij. Dat was wel het laatste waar ik op zat te wachten. Maar ok: luier uit, poepen, luier weer aan en terug het bed in. Nu dan lekker slapen? Helaas had hij blijkbaar last van obstipatie want dit ging uiteindelijk drie keer zo door.

De laatste keer, veegde ik zijn billen net iets te slordig af met mijn vermoeide hoofd. Bij het dragen van een luier verspreid de poep zich natuurlijk ook naar voren. Maar het huilen stond mij nader dan het lachen en ik had er echt genoeg van. Dus veegde ik met slordige halen in dat veel te krappe toilet.

Huub ging op de rand van het bed zitten en besmeurde daarmee zijn laken met poep. Nu kon ik om 04.30 uur óók nog zijn bed verschonen. Ouders waarvan hun kind in een bedtent slapen, weten dat dit niet echt een makkelijk klusje is, laat staan in de conditie waarop ik verkeerde op dat moment.

Goed, schoon bed, darmen hopelijk geleegd, kunnen we dan nu eindelijk slapen en komt er een einde aan deze spooknacht? Ik houd zijn hand vast en hoor zijn ademhaling langzamer en dieper gaan. Het is 06.00 uur als ik eindelijk, koud en stijf, mijn bed in sluip.

Misschien kan ik nog even een uurtje pakken, denk ik hoopvol. En dan: ‘mama?’ het is mijn dochter die naast mij slaapt deze vakantie. ‘Stil lieverd, mama moet écht even slapen’ zeg ik voordat ik me omdraai.

Een half uur hield ze het vol. ‘Ik ben écht wakker hoor!’ zegt ze tegen me. Ik zucht en bedenk dat de nacht erop zit. Ik besluit dan maar een lange douche te nemen. Het voordeel is dat ik  lekker op tijd aan het inpakken kan beginnen!