Voor ouders is de druk nog nooit zo hoog geweest als nu. Door de Corona maatregelen is elk gezin op zichzelf teruggeworpen. Doordat alles dicht ging en de gezinnen niet meer konden worden ontlast, werd ineens pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar gezinnen met een gehandicapt kind zijn.
De Verenigde Naties hebben in 2012 De Dag van de ouders in het leven geroepen. Op 1 juni worden ouders in alle delen van de wereld gewaardeerd voor hun onzelfzuchtige en levenslange toewijding aan hun kinderen.
Ouders spelen een belangrijke rol bij het opvoeden van kinderen en dus bij de ontwikkeling van lokale gemeenschappen en samenlevingen in het algemeen, zo stelt men. En zo is het; blije ouders maken blije kinderen.
Maar als de afgelopen maanden iets duidelijk hebben gemaakt, is dat de samenleving kraakt in haar voegen. De pandemie is nog lang niet onder controle en de (economische) gevolgen nog niet te overzien. Zolang er geen vaccin is, blijft een volgende uitbraak op de loer liggen. Hierdoor blijft er een enorme druk op ouders bestaan. Met name voor gezinnen met een kind met een beperking werd pijnlijk duidelijk hoe kwetsbaar ons systeem is.
Wat ik me afvraag is wat er geleerd is van de eerste intelligente lockdown? In het AD lees ik een artikel “Van intelligente naar ideale lockdown: hebben we teveel verboden?
Er wordt te weinig rekening gehouden met mensen met een handicap
Een veel gehoorde klacht tijdens alle coronamaatregelen, is dat er in de politiek te weinig rekening is gehouden met mensen met een handicap. Er wordt nu door bijvoorbeeld Ieder(in) onderzoek gedaan naar de belangrijkste problemen die gehandicapte mensen en hun families hebben ondervonden van het coronabeleid. Hopelijk draagt dit bij aan oplossingen en aanpassingen tijdens een volgende uitbraak. In een ideale lockdown, moet veel meer gekeken worden naar de gevolgen van het beleid, zeker voor de kwetsbare groepen.
Nu we allemaal weer een klein beetje opkrabbelen, ontstaat er langzaam ruimte om te leren van deze fase. Wat betekende het voor de samenleving en voor de gezinnen om dit mee te maken? Wat heeft het met ons gedaan, wat willen we nooit meer en wat willen we eruit meenemen? Is het thuis gelukt om steun te organiseren en om de extra taken te verdelen? Hoe ging het met werken thuis in combinatie met thuisonderwijs?
Vandaag, op de dag van de ouders, mag je als ouder jezelf een compliment geven. Omdat je naast alle gebruikelijke taken, ook de rol van leerkracht, persoonlijk begeleider, animator en sportinstructeur hebt waargenomen. En dat allemaal op de vierkante meter thuis. Geen mogelijkheid om afleiding te zoeken in een indoor-speeltuin, bioscoop, dierentuin of kinderboerderij. Zonder opa en oma, oppassers en PGB’ers die het overvolle leven normaal gesproken wat dragelijker maken. Dus Chapeau op de dag van de ouders! Het is jullie gelukt!
0 reacties